(ភាគ២)
និពន្ធដោយ៖ Ry Ly
....................................................................................................
«នីតា បានជាប់សិស្សពូកែប្រចាំវិទ្យាល័យទៀតហើយ»
អ្នកគ្រូប្រចាំថ្នាក់ប្រកាស។
ខ្ញុំបានត្រឹមញញឹមដាក់អ្នកគ្រូ មិនចម្លែកទេ ខ្ញុំជាប់រាល់ឆ្នាំទៅហើយ។ បន្ទាប់ពីប្រកាស អ្នកគ្រូក៏ចេញទៅព្រោះដល់ម៉ោងសម្រាក។ រដ្ឋ ប្រធានថ្នាក់ប្រុសក៏ដើរមកសួរខ្ញុំ៖
«នីតា ចុងឆ្នាំនេះពួកយើងនាំគ្នាទៅដើរលេងនៅកំពង់សោម នីតាទៅទេ ព្រោះថាឆ្នាំក្រោយចូលរៀនថ្នាក់ទី១២ហើយ អ៊ីចឹងចង់ដើរលេងឱ្យបានស្រឡះខួរ មុននឹងខំរៀនត្រៀមប្រឡង»
«មិនទៅទេ ព្រោះប៉ាមិនចង់ឱ្យដើរលេងដាច់យប់ ហាសៗៗ»
និយាយរួចក៏សើចដូចមនុស្សឆ្កួតបែបនេះ ប្រាកដជាមិនមែនជាសំឡេងខ្ញុំទេ។ ថាវរី ស្រីស្អាតប្រចាំថ្នាក់ និងគ្នីគ្នារបស់នាង ជំនាញពួកគេ គឺតាមរករឿងខ្ញុំ។
«ថាវរី!»
រដ្ឋ ងាកទៅថាវរី ខ្សែភ្នែកឱ្យនាងឈប់ឌឺឱ្យខ្ញុំ។
«ខ្ញុំទៅ ដើរលេងចុងឆ្នាំមិនទៅម៉េចនឹងកើតទៅ»
និយាយហើយ ខ្ញុំក្រោក ស្ពាយកាតាបចេញទៅ មិនចង់តតាំងជាមួយពួកអស់ទាំងនោះទេ។ ដើរមកដល់មុខទ្វារចេញពីថ្នាក់ ក៏ឮសំឡេងរបស់ថាវរី ដែលមានចេតនានិយាយឱ្យខ្ញុំឮ។
«ម៉ាក់ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ថា មនុស្សមិះៗកេះឆ្នាំងបាយធ្លុះ ខ្លាចតែថ្ងៃក្រោយមានកូនអត់ប្ដីទេ ហាសៗៗ»
និយាយហើយពួកគេក៏សើចជាមួយគ្នា។
បើកបវសនកាល ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដំបូងចូលកងវិញ ហើយសិស្សម្នាក់ៗក៏ប្រឹងរៀនណាស់ ព្រោះថាជាឆ្នាំដែលត្រូវប្រឡងបាក់ឌុប។
«ជម្រាបសួរអ្នកគ្រូ»
ពេលអ្នកគ្រូមក សិស្សទាំងអស់ ក៏ងើបឈរគោរពអ្នកគ្រូ។
«អង្គុយចុះ ថ្ងៃនេះយើងមានមិត្តភក្តិថ្មី ឈ្មោះនរាជ»
នរាជបានសួស្តីអ្នកគ្រប់គ្នា រួចអ្នកគ្រូក៏ឱ្យគេមកអង្គុយជិតខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំអង្គុយតែម្នាក់ឯង។
ចូលរៀនបានមួយសប្ដាហ៍ អ្នកនៅក្នុងថ្នាក់ចូលចិត្តនរាជគ្រប់គ្នា ជាពិសេសថាវរីនេះតែម្ដង កាយវិការរបស់នាង បង្ហាញមកទាំងដុល។ ក្រៅពីសិស្សៗ អ្នកគ្រូលោកគ្រូ ក៏ចូលចិត្តគេដែរ។
ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា នរាជជាមនុស្សល្អ គេតែងតែជួយយកអាសារមិត្តរួមថ្នាក់ គេជាមនុស្សប្រុសម្នាក់ចូលចិត្តញញឹម កំប្លែង តែបើពេលណាម៉ឹងម៉ាត់វិញ ក៏គួរឱ្យខ្លាចដែរ ផ្ទុយពីខ្ញុំដែលជាស្រីមិនចូលចិត្តនិយាយស្ដី ទឹកមុខស្មើ២៤ម៉ោង កម្រនឹងលេចស្នាមញញឹមឱ្យអ្នកដទៃឃើញ។
«នីតា! មិនចេះសើចទេ?»
នរាជនិយាយបែបលេងសើច តែខ្ញុំដឹងថាគេបន្លំមែន។
«មានរឿងអីគួរឱ្យសើច?»
«ដឹងទេ ថាមនុស្សស្រីគួរឱ្យស្រឡាញ់ នៅពេលដែលសើច ឬញញឹមហ្នឹងហើយ»
«ខ្ញុំមិនត្រូវការអ្នកណាមកស្រឡាញ់ផង»
«មនុស្សស្រី ទោះរៀនពូកែ តែបើមិនចេះសើច ក៏រកប្ដីមិនបានដែរ ដឹងទេ?»
ខ្ញុំមើលមុខគេ ដោយរករឿង ហើយទំនេរខ្លាំង មកនិយាយរឿងអស់ទាំងនេះ?
«ខ្ញុំថានរាជយកពេលនេះ ទៅមើលមេរៀន ប្រសើរជាង មកខ្វល់ខ្លាចខ្ញុំអត់ប្ដី ដឹងទេ បើមនុស្សប្រុស ប្រឡងធ្លាក់ ក៏គ្មានអ្នកយកធ្វើប្ដីដែរ»
ខ្ញុំស៊កឱ្យគេ រួចក៏អង្គុយអានសៀវភៅបន្ត។
..................
ប្រហែលម៉ោង៧យប់ ខ្ញុំទើបតែចេញមកពីរៀនអង់គ្លេស ជិះបានពាក់កណ្ដាលផ្លូវម៉ូតូក៏បែកកង់។ ពេលនេះយប់ងងឹតហើយ ម្យ៉ាងម្ដុំនោះក៏គ្មានកន្លែងប៉ះទៀត ខ្ញុំបណ្ដើរត្រឹកៗទាំងយប់ស្ងាត់ឈឹង។ ធ្លាប់ឮពត៌មានពីករណីរំលោភសម្លាប់កន្លងមក ដល់ពេលមកដើរបណ្ដើរម៉ូតូម្នាក់ឯងអ៊ីចឹងទៅ អារម្មណ៍ដូចមិននៅក្នុងខ្លួនប៉ុន្មានដែរ។
«នីតា ម៉ូតូកើតអី?»
មិនដឹងថា នរាជចេញមកពីប្រឡោះណាទេ ទម្រាំដឹង គេមកឈរពីមុខខ្ញុំទៅហើយ។
«បែកកង់»
«អូ យប់ហើយ ម៉េចក៏បណ្ដើរទាំងអ៊ីចឹង? គ្រោះថ្នាក់ណាស់ ម៉េចមិនខលហៅអ្នកផ្ទះមក?»
«ទូរសព្ទអស់ថ្ម»
«មោះ អ៊ីចឹងផ្ទះនៅឆ្ងាយទេ ខ្ញុំជួយបណ្ដើរដើរជាមួយគ្នា»
«បន្តិចទៀតដល់ហើយ»
ខ្ញុំនិយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផង គេក៏គៀសខ្ញុំចេញរួចបណ្ដើរម៉ូតូទៅមុខ។
«ម៉េចក៏រាជនៅទីនេះ?»
«ខ្ញុំជិះកាត់ទីនេះ ឃើញនីតាបណ្ដើរម៉ូតូ ក៏ចុះមកសួរមក»
«ចុះឯណាម៉ូតូរាជឯង?»
«ខ្ញុំជិះជាមួយមិត្តភក្តិ ឥឡូវខ្ញុំឱ្យគេទៅមុនហើយ»
ជួយបណ្ដើរម៉ូតូខ្ញុំមកដល់ផ្ទះ គេក៏ហៅម៉ូតូឌុបត្រឡប់ទៅផ្ទះគេវិញ។
..................
បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះមក ខ្ញុំនិងនរាជស្និទ្ធិស្នាលនឹងគ្នាជាងមុន។ ពួកយើងតែងតែទៅមើលសៀវភៅនៅបណ្ណាល័យជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំមិនធា្លប់ស្និទ្ធិស្នាលនឹងមនុស្សប្រុសទេ តែនរាជជាមនុស្សប្រុសទីមួយ ដោយសារតែគេជាមនុស្សដែលមិនយកចំណេញលើមនុស្សស្រី ជាពិសេសគេអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំសើច ព្រោះភាពកំប្លែងរបស់គេ។ ម្យ៉ាងគេតែងតែការពារខ្ញុំពីថាវរី ក៏ដូចជាអ្នកណាដែលចូលមកធ្វើបាបខ្ញុំ។
អ្នកគ្រប់គ្នាចេញពីរៀនអស់ហើយ នៅតែខ្ញុំនិងនរាជទេ ខ្ញុំចង់នៅបង្ហើយកិច្ចការបន្តិច តែមិនដឹងថានរាជគេនៅធ្វើអីដែរ?
«រាជ ម៉េចមិនទៅផ្ទះ?»
«ចាំនីតា ទៅផ្ទះជាមួយគ្នា»
គេញញឹមរំភើយដាក់ខ្ញុំ។
«ផ្ទះមានជាប់គ្នាឯណា»
ខ្ញុំរអ៊ូតិចៗ តែគេមិនតប។ ខ្ញុំមិនដឹងថាហេតុអីទេ មាត់និយាយដេញគេ តែចិត្តចង់ឱ្យគេនៅកំដរដូចគ្នា។
ឆ្ងល់ខ្លួនឯង មួយរយៈក្រោយនេះ ឱ្យតែពេលខ្ញុំនៅជិតគេ បេះដូងខ្ញុំលោតខុសធម្មតា មានអារម្មណ៍មួយយ៉ាងចម្លែក។
«នីតា ខ្ញុំមានរឿងមួយចង់ប្រាប់»
ខ្ញុំកំពុងតែរៀបសៀវភៅចូលក្នុងកាតាប ក៏ងាកទៅមើលមុខគេទាំងឆ្ងល់។
«រឿងអី?»
«ខ្ញុំ... ស្រឡាញ់មនុស្សស្រីម្នាក់»
«ថាវរីមែនទេ?»
«មិនមែនទេ!!»
គេប្រញាប់ប្រកែកភ្លាម។
«នាងជាមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលមិនសូវញញឹម តែពេលញញឹមម្ដងៗ ស្អាតណាស់»
កែវភ្នែកស្រទន់ សម្លឹងមកខ្ញុំព្រម និងស្នាមញញឹមមន្តស្នេហ៍របស់គេ។ ខ្ញុំមិននិយាយអ្វីទេ ចាំស្ដាប់ឱ្យច្បាស់ជាងនេះសិន។
«ចង់ដឹងទេ ថានាងឈ្មោះអី?»
«មិនទាក់ទងនឹងខ្ញុំទេ ស្រឡាញ់អ្នកណាទៅប្រាប់អ្នកហ្នឹងទៅ»
ខ្ញុំងាកមុខចេញ រៀបសៀវភៅដាក់កាតាបបន្ត តែម៉េចក៏បេះដូងខ្ញុំលោតញ៉ាប់យ៉ាងនេះ លោតសឹងតែអ្នកជិតខ្លួនបានឮវាហើយ។
«នាងឈ្មោះនីតា សិស្សស្រីដែលស្អាតនិងពូកែជាងគេ»
ខ្ញុំនៅតែស្រឡាំងកាំង មិនទាន់អាចនិយាយអ្វីបាន។
«នីតា ខ្ញុំស្រឡាញ់នាង»
សម្រាប់មនុស្សស្រីដូចខ្ញុំ ការដែលមានស្នេហា ដូចជាលឿនពេក ត្រៀមខ្លួនមិនទាន់ទេ ព្រោះខ្ញុំមិនដែលធ្លាប់គិតថានឹងជួបរឿងនេះ នៅអាយុប៉ុណ្ណឹង ប៉ុន្តែកូនចិត្តមួយទៀត មិនចង់បដិសេធគេទេ ចង់សាកល្បង ថាពេលមានស្នេហា តើវាមានរឿងល្អ ឬរឿងអាក្រក់អ្វីខ្លះ។ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តថា នឹងគិតមើលសិន គេក៏យល់ព្រម។ ខ្ញុំប្រើរយៈពេលមួយខែ ដើម្បីសម្រេចរឿងនេះ។ ទីបំផុត ខ្ញុំព្រមទទួលយកស្នេហាគេ ព្រោះខ្ញុំសប្បាយចិត្តពេលមានគេនៅក្បែរ កក់ក្ដៅ ពេលមានគេកំដរខ្ញុំទៅបណ្ណាល័យ មានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព ពេលមានគេជូនទៅផ្ទះ។
ចាប់ពីនោះមក ខ្ញុំនិងនរាជបានលួចទាក់ទងគ្នា ដោយមិនបានឱ្យគ្រួសារខ្ញុំដឹងឡើយ ព្រោះពួកគាត់នឹងមិនសប្បាយចិត្ត បើដឹងថាខ្ញុំមានស្នេហា នៅពេលកំពុងសិក្សា។ នេះគ្រាន់តែជាគំនិតមួយរបស់ចាស់ៗ ដែលគាត់តែងតែគិតថា បើមានសង្សារនឹងធ្វើឱ្យក្មេងបែកគំនិត មិនចូលរៀន បោះបង់ការសិក្សា ហើយទៅធ្វើរឿងអីដែលមិនល្អ។ ថ្វីត្បិតតែ មើលទៅដូចផ្ដាច់ការ តែមកគាត់ខ្លាចកូនៗជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគាត់ដើរផ្លូវខុស ពិបាកវេទនាខ្លួននៅថ្ងៃអនាគត។
ដោយសារស្នេហាវ័យក្មេង ចង់ដឹង ចង់ឮ ចង់សាក របស់ពួកយើង ថ្ងៃមួយពេលដែលមានទស្សនកិច្ចបោះជុំរំ ក្រោយពេលប្រឡងជាប់ថ្នាក់ទី១២ ហើយពួកយើងពីរបានវង្វេងក្នុងព្រៃតែពីរនាក់ ទើបធ្វើឱ្យពួកយើងប្រព្រឹត្តិរឿងដែលក្នុងវ័យពួកយើងមិនគួរធ្វើ គឺពួកយើងបាននៅជាមួយគ្នាទាំងមិនទាន់រៀបការ។
ពីរខែក្រោយមក ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំមានផ្ទៃពោះ ពេលនោះខ្ញុំភ័យខ្លាំងណាស់ បើប៉ាម៉ាក់ដឹង តើគាត់គិតយ៉ាងម៉េចទៅ? ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តទៅជួបនឹងនរាជដើម្បីដោះស្រាយរឿងនេះ។
«អូនមានរឿងចង់ប្រាប់បង...»
«បងមានរឿងចង់ប្រាប់អូន»
ពួកយើងនិយាយពាក្យនេះចេញមកដំណាលគ្នា ។
«អូននិយាយមុនទៅ»
ខ្ញុំបង្អង់បន្តិច ក៏និយាយចេញមក ទាំងមិនចង់អស់ពាក្យ ចេញពីបំពង់ក៖
«អូន... មានផ្ទៃពោះ»
កែវកាហ្វេដែលរៀបនឹងក្រេប ស្រាប់តែឈប់ងក់នៅមាត់នរាជ។
«ពួកយើងធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?»
ខ្ញុំសួរបន្ទាន់ សេចក្ដីភ័យខ្លាចរបស់ក្មេងស្រីវ័យ១៧ឆ្នាំដូចខ្ញុំ បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែតលើផ្ទៃមុខ។
«ម៉េចក៏អាច...?»
ខ្ញុំមើលដឹង ថានរាជភ័យដូចគ្នា ពួកយើងអាយុដំណាលគ្នា នៅក្មេងដូចគ្នា បើរឿងនេះកើតឡើង ក៏ប្រហែលជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់សម្រាប់គេដែរ។
«អូនមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ បង បើប៉ាម៉ាក់ដឹង គាត់ប្រាកដជាខកបំណងនឹងអូនខ្លាំងហើយ»
«រឿងដែលបងចង់ប្រាប់អូន... គឺប៉ាម៉ាក់ឱ្យបងទៅរៀនបន្តនៅ សិង្ហបុរី ហើយពេលនេះម៉េចបានមានរឿងអ៊ីចឹងកើតឡើង?»
«បងទៅរៀន?»
គេងក់ក្បាលតិចៗទាំងទឹកមុខស្ងួត។
បន្ទាប់ពីនោះមកយើងបានបែកគ្នាត្រឡប់មកផ្ទះរៀងខ្លួន គេប្រាប់ថាទុកពេលឱ្យគេគិតសិន ថាដោះស្រាយយ៉ាងម៉េច។ ក្រោយពីបែកគ្នាបាន២៤ម៉ោង គេក៏ផ្ញើសាមកប្រាប់ខ្ញុំថា គេសម្រេចចិត្តហើយ គេនឹងទទួលខុសត្រូវរឿងនេះ គេសន្យាថាមិនបោះបង់ខ្ញុំទេ ហើយនឹងប្រាប់ប៉ាម៉ាក់គេ ព្រមទាំងប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំនូវរឿងរ៉ាវដែលយើងបានធ្វើខុស និងសុំទោសពួកគាត់ រួចហើយពួកយើងនឹងរៀបការ។ ទោះពួកយើងនៅក្មេងៗ តែដើម្បីកិត្តិយសខ្ញុំ គេនឹងរៀបការ រួចរៀនបន្តនៅក្នុងស្រុកជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនឹងការសម្រេចរបស់គេណាស់ នេះបញ្ជាក់ថា គេស្រឡាញ់ខ្ញុំ។
ចាំបាត់ៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខលក៏មិនលើក ផ្ញើសារក៏មិនតប រហូតដល់បីថ្ងៃក្រោយមក ទើបគេផ្ញើសារណាត់ខ្ញុំទៅជួប។ ពេលទៅដល់ខ្ញុំមិនបានឃើញគេទេ តែខ្ញុំឃើញស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់កំពុងតែអង្គុយរង់ចាំ គាត់ប្រាប់ថាជាម្ដាយរបស់នរាជ។
«កូនប្រុសខ្ញុំ ប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងនាងអស់ហើយ ខ្ញុំមកថ្ងៃនេះ គឺគ្រាន់តែចង់មកដោះស្រាយបញ្ហានេះ ឱ្យបានល្អទាំងសងខាង»
និយាយហើយ គាត់ក៏បោះស្រោមសំបុត្រប៉ោងមួយមកលើតុនៅមុខខ្ញុំ។
«នេះលុយមួយចំនួន យកទៅដោះស្រាយបញ្ហានាងពេលនេះទៅ»
គាត់ដៀងភ្នែកមកពោះរបស់ខ្ញុំ រួចបន្ត៖
«កូននេះខ្ញុំណែនាំឱ្យនាងមិនបាច់ទុកទេ កូនខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំចង់ឱ្យគេមានអនាគតវែងឆ្ងាយ នាងក៏ដូចគ្នា អាយុប៉ុណ្ណឹង មិនសមធ្វើជាម្ដាយគេទេ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំមិនចូលចិត្តមនុស្សស្រីងាយ»
គាត់សង្កត់ពាក្យ “ងាយ” រួចក៏និយាយបន្ត ទាំងទឹកមុខមិនទទួលភ្ញៀវ៖
«ត្រឹមជាសង្សារ ក៏ឱ្យគេដោយងាយ រហូតដល់មានកូន មនុស្សស្រីប្រភេទនេះ មិនស្ថិតក្នុងបញ្ជីឈ្មោះដែលអាចជ្រើសរើស មកធ្វើកូនប្រសារស្រីខ្ញុំទេ»
ថាហើយគាត់ក៏ទាញកាបូបរបស់គាត់ចេញទៅ ដោយមិនងាកមកមើលក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមកអង្គុយឱ្យគាត់មើលងាយ ទឹកភ្នែកស្រក់មកម៉ាត់ៗ។ ពាក្យសម្ដីគាត់ឈឺមែន តែក៏មិនឈឺដល់ថ្នាក់ខ្ញុំនឹកឃើញសម្ដីរបស់ប្រុសម្នាក់ ដែលនិយាយថានឹងតស៊ូដើម្បីខ្ញុំ តែបែរជាបាត់គេឈឹងដោយគ្មានដំណឹង មិនហ៊ានទាំងជួបខ្ញុំនិយាយ តែសុខចិត្តបញ្ជូនម្ដាយឱ្យមកកាប់ចិញ្ច្រាំបេះដូងខ្ញុំ....
ខ្ញុំក្រឡេកមើលប៉ូរ៉ាម្ដងទៀត ឃើញថាគេយំឡើងគេងលក់ ទឹកភ្នែកនៅដក់ជាប់ភ្នែកក្មេងប្រុសដ៏ល្អម្នាក់របស់ខ្ញុំ ឃើញយ៉ាងច្បាស់។ ប៉ូរ៉ា... បើអាចម៉ាក់នឹងធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីកូនប្រសើរជាងនេះ។
------------------
នរាជ
ក្នុងជីវិតនេះ វិប្បដិសារីធំបំផុតរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំបានទៅចោលមនុស្សស្រីម្នាក់ ដែលខ្ញុំធ្លាប់សារភាពថាខ្ញុំស្រឡាញ់គេ តស៊ូមើលថែគេ តែខ្ញុំបែរជាទៅចោលគេទាំងគេមានផ្ទៃពោះកូនរបស់ខ្ញុំ។ គេមានផ្ទៃពោះទាំងវ័យក្មេង ហើយខ្ញុំក៏បានទៅចោលគេទៀត មិនដឹងថាជីវិតក្មេងស្រីម្នាក់នេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា។ ថ្ងៃដែលខ្ញុំទៅប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ពីរឿងនីតា ពេលនោះម៉ាក់ខឹងណាស់ ហើយបានបង្ខំខ្ញុំទៅសិង្ហបុរីភ្លាមៗ ទោះខ្ញុំប្រកែកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ខ្ញុំទៅរៀននៅទីនោះអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ។ ត្រឡប់មកដល់ភ្លាម ខ្ញុំខំស្វែងរកនីតារហូតមិនលោះមួយថ្ងៃ។ ខ្ញុំចង់ដឹងថាពេលនេះ នាងយ៉ាងម៉េចទៅហើយ រស់នៅសុខស្រួលឬអត់ទេ កូនខ្ញុំនិងនាង នាងទុកឬក៏យ៉ាងណា?
កម្មពៀរមានពិតមែន!!!
ខ្ញុំមានពីរនាក់បងប្អូន តែមួយឆ្នាំមុនប្អូនស្រីខ្ញុំបានស្លាប់ ហើយតាំងពីនោះម៉ាក់គាត់ខូចចិត្តខ្លាំង ទើបប៉ានាំម៉ាក់នៅផ្ទះឯខេត្ត ដើម្បីកុំឱ្យម៉ាក់គាត់ពិបាកចិត្តខ្លាំងពេក។ ដូច្នេះហើយពេលនេះ ផ្ទះធំដែលខ្ញុំកំពុងតែរស់នៅ គឺខ្ញុំនៅតែពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ គឺខ្ញុំ និងវិប្បដិសារីរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំមកដល់ប្រទេសខ្មែរវិញប្រហែលជាកន្លះឆ្នាំហើយ ការងាររបស់ខ្ញុំក្រៅពីស្វែងរកនីតា ខ្ញុំមានតួនាទីជានាយកប្រតិបត្តិនៅក្នុងក្រុមហ៊ុននាំចូលគ្រឿងសំណង់ និងបរិក្ខាផ្ទះ របស់ប៉ា ដែលពេលនេះពង្រីកខ្លួនកាន់តែធំៗទៅ រហូតក្លាយទៅជាក្រុមហ៊ុនធំគួរសមក្នុងប្រទេស។
«ពូ ខ្ញុំសុំលុយមួយរយមក»
ក្មេងប្រុសអាយុប្រហែលជា៨ឆ្នាំ ដើរមកគោះទ្វារឡានដែលកំពុងឈប់នៅការ៉ាស់សាំង ធ្វើឱ្យខ្ញុំភ្ញាក់ពីការគិតមិញនេះ។
ខ្ញុំបើកកញ្ចក់ឡាន ហើយហុចនំសាំងវិច និងទឹកដោះគោដែលខ្ញុំថាទិញទុកញ៉ាំមុននឹងទៅធ្វើការ ឱ្យទៅគេ។
«យកទៅញ៉ាំទៅ ពូមិនឱ្យលុយក្មួយទេ ព្រោះដឹងថាឯងមិនបានចាយលុយនោះ»
ខ្ញុំដឹងថាក្មេងៗជាច្រើន បានត្រូវឪពុកម្ដាយមួយចំនួនបង្ខំឱ្យមកដើរសុំទានគេ មិនបញ្ជូនពួកគេទៅរៀន ព្រោះតែដើម្បីខ្លួនឯងបានរស់សុខស្រួលដោយមិនបាច់ធ្វើការអី ប៉ុន្តែ... គិតឡើងវិញ ខ្ញុំក៏មិនអាចរិះគន់គេបាន ព្រោះខ្ញុំក៏ធ្លាប់បោះបង់កូនខ្លួនឯងដូចគ្នា។ បើនិយាយឱ្យស្រួលស្ដាប់ ខ្ញុំស្រដៀងៗនឹងឪពុកម្ដាយអស់នោះដែរ។
រៀបនឹងចេញឡានទៅធ្វើការហើយ ខ្ញុំស្រាប់តែក្រឡេកឃើញក្មេងប្រុសកាលពីម្សិលមិញ បើខ្ញុំចាំមិនខុស គេឈ្មោះបូរ៉ា មិនដឹងហេតុអីខ្ញុំមាននិស្ស័យជាមួយក្មេងម្នាក់នោះម្ល៉េះ? ខ្ញុំឃើញគេចេញមកពីម៉ាតជាមួយមនុស្សស្រីម្នាក់ ប្រហែលជាម៉ាក់របស់គេហើយ។ រំពេចនោះ បេះដូងខ្ញុំស្រាលស្ងើង ព្រោះម្ដាយក្មេងបានងាកមុខមកឱ្យខ្ញុំឃើញពេញៗពីចំងាយ...
«នីតា!!!»
ខ្ញុំហៅឈ្មោះនាងតិចៗសឹងតែហើបមាត់មិនចង់រួច។
បូរ៉ា នៅជាមួយនីតា បូរ៉ាត្រូវជាកូននីតា? បើជាកូននីតា អ៊ីចឹងជាកូននីតាជាមួយខ្ញុំ? ឬក៏នីតាមានប្ដីទៀតហើយ បន្ទាប់ពីខ្ញុំទៅចោល? ខ្ញុំតាមសម្លឹងមើលពួកគេបណ្ដើរ អង្គុយសួរខ្លួនឯងបណ្ដើរ។ នៅពេលដែលនាងនិងបូរ៉ាជិះម៉ូតូចេញទៅ ខ្ញុំក៏ចេញទៅតាមពីក្រោយពួកគេ ការប្រជុំសំខាន់នៅព្រឹកនេះបានរំសាយចោល។ ខ្ញុំមិនខ្វល់ការប្រជុំអីទៀតទេ ទោះការប្រជុំនោះធ្វើឱ្យខ្ញុំបាត់បង់ក្រុមហ៊ុន ក៏ខ្ញុំសុខចិត្ត ឱ្យតែខ្ញុំបានប៉ះប៉ូវកំហុសខ្លួនឯង ទៅឱ្យម្ដាយកូនគេ។ ខណៈដែលខ្ញុំកំពុងបើកឡានតាមពីក្រោយពីរនាក់ ម្ដាយកូនគេ ខ្ញុំក៏ស្រាប់តែនឹកឃើញដល់សម្ដីរបស់អ្នកគ្រូបូរ៉ា...
«ខ្ញុំមិនមែនថាលោកជាមនុស្សអាក្រក់ទេ តែម៉េចលោកនិងបូរ៉ាមុខដូចគ្នាម្ល៉េះ បើមិនប្រាប់ទេ ខ្ញុំថាលោកជាប៉ាបូរ៉ាហើយ»
ច្បាស់ហើយ!!
បូរ៉ាគ្មានកូនអ្នកណាក្រៅពីកូនខ្ញុំទេ ថ្វីត្បិតតែនៅពីក្រៅមិនច្បាស់ តែក្នុងចិត្តខ្ញុំច្បាស់១០០% គេជាកូនរបស់ខ្ញុំ និងនីតា កាលពី៨ឆ្នាំមុន!
បន្ទាប់ពីនីតាជូនបូរ៉ាទៅដាក់សាលា ខ្ញុំតាមនាងពីក្រោយជាប់រហូត ដើម្បីបានស្គាល់ផ្ទះថែមទៀត។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំមិនទាន់ចង់ឱ្យនាងបានឃើញខ្ញុំភ្លាមៗទេ កំហុសខ្ញុំធំណាស់ ខ្ញុំត្រូវតែទៅរៀបចំខ្លួនឱ្យច្បាស់ ថានាងនឹងព្រមលើកលែងទោស ហើយមកកសាងគ្រួសារជាមួយខ្ញុំវិញ តែទោះជានាងមិនព្រម ក៏ខ្ញុំមិនបោះបង់ទៀតដែរ។ មុននេះ និងពេលនេះ ជីវិតខ្ញុំគ្មានស្រាប់ទៅហើយ អ៊ីចឹងទោះជាពេលទៅជួប នាងសម្លាប់ខ្ញុំ ក៏មិនអីដែរ។ ខ្ញុំបានឱ្យគេទៅស៊ើបពីស្ថានការណ៍នីតា កាលពី៨ឆ្នាំមុន និងពេលនេះ តើមានអ្វីកើតឡើង លើជីវិតនាងខ្លះ?
អ្វីដែលខ្ញុំដឹង ធ្វើឱ្យទឹកភ្នែកជាកូនប្រុសក៏ស្រក់ចុះ បេះដូងដែលរឹងមាំពេលនេះ ដូចបានត្រូវគេច្របាច់។ បន្ទាប់ពីមានផ្ទៃពោះ នាងត្រូវមកនៅម្នាក់ឯងជាមួយអ៊ំ ហើយក្រោយមក ម៉ាក់ស្លាប់ ប៉ាស្លាប់មួយចំហៀងខ្លួន អង្គុយលើរទេះរុញ។ សូម្បីខ្ញុំខ្លួនឯងក៏មិនចង់អត់ឱនឱ្យខ្លួនឯងដែរ ចុះទម្រាំនាង? ខ្ញុំកាន់តែស្ដាប់ កាន់តែគ្មានសង្ឃឹម ថានាងនឹងលើកទោសឱ្យខ្ញុំ។
ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានមកសាលារបស់បូរ៉ា។ ចៃដន្យមែនទែន នាយកសាលាទើបមកកាន់តំណែងបន្តពីប៉ារបស់គេ គឺជាមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំកាលពីនៅរៀននៅសិង្ហបុរី។ ទើបធ្វើឱ្យខ្ញុំងាយស្រួលមកជួប និងលេងជាមួយបូរ៉ា រហូតខ្ញុំក្លាយជាគ្រូកីឡានៅថ្នាក់របស់បូរ៉ា។ កាន់តែជិតបូរ៉ាខ្ញុំកាន់តែមានសុភមង្គល ចង់ឮគេហៅខ្ញុំប៉ា។
------------------
នីតា
«នីតា ប្រញាប់ទៅណា?»
អ៊ំផាន់សួរនៅពេលឃើញក្មួយប្រញិបប្រញាប់ បន្ទីបន្ទាខុសពីធម្មតា។
«ថ្ងៃនេះនាយកសាលាដែលបូរ៉ារៀន ហៅអាណាព្យាបាលបូរ៉ា ថាចង់និយាយពីរឿងបូរ៉ា ខ្ញុំភ័យណាស់អ៊ំខ្លាចកូនទៅធ្វើអីដែលមិនល្អ ដល់ថ្នាក់នាយកសាលាហៅទៅជួបបែបនេះ»
«អ៊ំថាមិនអីទេ បូរ៉ាក្មេងល្អសឹងអី ប្រហែលរឿងអីផ្សេងទេ ក្មួយកុំប្រញាប់ពេក ជិះឱ្យតែស្រួលបួលទៅ ផ្លូវឥឡូវគ្រោះថ្នាក់ច្រើនណាស់»
«ចាអ៊ំ ខ្ញុំទៅហើយ ផ្ញើមើលប៉ាផង»
និយាយហើយខ្ញុំក៏បើកម៉ូតូ សំដៅមកសាលារបស់បូរ៉ា។ ខ្ញុំមិនដឹងថាមានរឿងអីទេ តែក្នុងអារម្មណ៍ខ្ញុំប្លែកមែនទែន ខ្ញុំបន់ស្រន់ឱ្យតែគ្មានរឿងអីធំដុំទាក់ទងនឹងកូនទៅបានហើយ។
«ម៉ាក់របស់បូរ៉ា?»
គ្រាន់ទៅដល់សាលាភ្លាម អ្នកគ្រូម្នាក់ក៏ចេញមកសួរខ្ញុំ។
«ចាស៎ ខ្ញុំម៉ាក់បូរ៉ា»
«សូមបងស្រីទៅបន្ទប់ធ្វើការរបស់លោកនាយក គាត់កំពុងរង់ចាំ»
ខ្ញុំដើរតាមអ្នកគ្រូ ទៅបន្ទប់ធ្វើការនោះ។
«សូមអញ្ជើញចូលក្នុងបងស្រី»
«ចា អរគុណ!»
ចូលទៅដល់ខ្ញុំឃើញខ្នងធំៗរបស់លោកនាយក ដែលបែរមករកខ្ញុំ។
«សួស្ដី ខ្ញុំម៉ាក់បូរ៉ា»
ខ្ញុំនិយាយចប់ភ្លាម គាត់បែរមករកខ្ញុំសន្សឹមៗ មើលពីចំហៀងមុខ មានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំដូចធ្លាប់ស្គាល់គេ?
......
សូមរង់ចាំតាមដានភាគ៣!
My Instagram: www.instagram.com/rylyly22/